ความเจ็บปวดจาก Beauty Standard มันคือการเล่นกับความไม่มั่นใจของคน ของเราหลักๆมันจะเป็นเรื่องสิว คือสังคมจะคาดหวังว่า ผู้หญิงต้องหน้าเนียน ต้องผิวเนียน เรียกได้ว่าเวลาไปรวมญาติ เขาก็ทักหน้าเราแล้ว หน้าเป็นสิวนะ ก็แนะนำให้ไปรักษาสิว เราก็ไม่เข้ามันคือความหวังดียังไง ทำให้เรากดดัน ว่าเราจะต้องไปทำนุ้น นี่ นั่น ซึ่งอันนี้มันเหนื่อย เพราะฉะนั้นเวลาที่คนมาบอกว่าหวังดี มันคือ Bullshit มากๆ
– หน้าสิวแล้วไง เราไม่เอา Beauty Standard
สไมล์ ผู้ช่วยวิจัยด้านสิทธิมนุษยชน ของเราคือหลักๆจะเป็นเรื่องสิว คือเราเป็นสิวตั้งแต่อายุ 15 ความเจ็บปวดจากBeauty Standard คือสังคมจะคาดหวังว่า ผู้หญิงต้องหน้าเนียน ต้องผิวเนียน คือเห็นได้หมดเลยตั้งแต่ในสื่อต่างๆในโฆษณา เราก็งงแล้วเป็นสิวมันทำไม ก็คือธรรมชาติของมนุษย์ คือฮอร์โมน เวลาไปรวมญาติ เขาก็จะทักเราแล้วว่า หน้าเป็นสิวนะ คือจะทักเราทำไม ก็ทำให้เรารู้สึกแย่ไม่ได้ คือจะทักทำไม เพราะก็เป็นเรื่องของเรา
เวลาที่คนมาบอกว่า แนะนำให้ไปรักษาสิว เราก็ไม่เข้าใจ คือความหวังดีแบบไหนแต่เป็นการส่งต่อBeauty Standard ที่ทำให้เรากดดันว่าเราจะต้องไปทำนุ้น นี่นั่น เพราะฉะนั้นเวลาที่คนมาบอกว่าหวังดีนั่นคือ Bullshit มากๆ
– เมื่อร่างกายฉัน ถูกบูลลี่ในโรงเรียน
ต้องเล่าก่อนว่า โรงเรียนเราเป็นโรงเรียนหญิงล้วน คือโรงงานผลิตกุลสตรีที่พยายามจะทำใหไ้ผู้หญิงมีรูปแบบเดียวกัน จะต้องมีลักษณะแบบนี้หน้าตาแบบนี้ พยายามที่จะทำให้เครื่องแบบของทุกคนเหมือนกันด้วย ถ้ากลับไปดูงานเขียนมิเชล ฟูโกต์ เขาจะเปรียบเทียบโรงเรียนเอาไว้เหมือนเป็นคุก เป็นระบบที่จะควบคุมและผลิตคนออกมาในทิศทางเดียวกัน ไม่มีแน่นอนความหลากหลายในโรงเรียนหญิงล้วน
บางทีครูจะเอานักเรียนไปออกงาน แข่งขัน นุ้น นี่ นั่น คือก็ต้องเลือกหน้าตา หรือถ้าคนนั้นเก่งแต่อาจไม่ได้หน้าตาดี มันจะต้องมีการทำผมเกิดขึ้น ครูก็จะมาดูแล้ว หวีผมใส่เจอ พวกนี้คือ Beauty Standard หมดเลยที่สังคมมีภาพเอาไว้อยู่แล้ว ว่าคนที่ดูเอาไปนำเสนอได้ มีหน้าตาแบบไหน และเราทุกคนถูกคาดหวังให้อยู่ตามกรอบนั้น
– Beauty privilege การเยินยอให้สิทธิ์คนหน้าตาดี
ถ้าถามว่า Beauty Standard กดดันทับในโรงเรียนยังไงว่าคนที่ดูเอาไปนำเสนอได้มีหน้าตาแบบไหนและเราทุกคนถูกคาดหวังให้อยู่ตามกรอบนั้น เราว่าทุกคนต้องเคยผ่านประสบการณ์กีฬาสี จะมีการคัดเลือกลีด เขาไม่ได้คัดเลือกจากความสามารถในด้านการเต้นแต่เขาคัดเลือกจากหน้าตา ที่ตรงกับ Beauty Standard ลีดก็เต้นไป พวกเราก็ยกน้ำไป พวกเราไม่สวย เป็นสิว อันนี้คือ Beauty privilege
ที่ชัดมากๆในโรงเรียน คือถ้าพูดถึงเหตุการณ์เวลาที่ครูคุยกับนักเรียนด้วยลักษณะรูปร่างภายนอก ทำไมครูที่ควรจะให้ความรู้นักเรียนและให้ที่พึ่งพาทางความรู้สึกกับนักเรียน ถึงได้มาบูลลี่นักเรียนเอง ด้วยรู้สึกว่าครูเป็นผู้มีอิทธิพลในชีวิตของเด็กมากๆ ถ้าสมมติว่าครูไม่เข้าใจตรงนี้ก็อาจจะสามารถสร้างบาดแผลให้กับเด็กได้เลยนะ
สุดท้ายอยากให้ครูต้องไม่เป็นคนที่บูลลี่นักเรียนเอง เพราะการล้อเลียนพวกนี้มันคือแผลที่ฝังใจคนๆหนึ่งไปตลอดกาล ก็เลยอยากให้สังคมก้าวผ่านการมองกันแค่รูปร่างภายนอกการที่จะบอกว่าผู้หญิงคนนี้จะเป็นที่ต้องการถ้าเขาหน้าเนียน ถ้าเขาผิวสวย ซึ่งมันคือลักษณะภายนอกหมดเลย ทำไมถึงต้องเอาคุณค่าไปผูกมัดกับภายนอกตรงนั้น เรารู้สึกว่ามนุษย์คนหนึ่งมีอะไรมากกว่านั้น มากกว่าแค่รูปลักษณ์ภายนอก
เครดิต : SPECTRUM
#รักสุขภาพ #กีฬา #ลดน้ำหนัก #การดูแลสุขภาพเบื้องต้น #วิธีดูแลสุขภาพ #BeautyStandard
